کانادا یا استرالیا، مقصد مناسب دانشجویان کدام است؟

کانادا و استرالیا هر دو محدودیت‌هایی برای پذیرش دانشجویان بین‌المللی دارند.

در آگوست 2024، دولت استرالیا اعلام کرد که از تاریخ 1 ژانویه 2025، سطح برنامه‌ریزی ملی (NPL) جدیدی برای محدود کردن رشد برنامه‌های دانشجویی بین‌المللی وضع خواهد کرد. این محدودیت تعداد دانشجویان بین‌المللی جدید در سال 2025 را به 270000 نفر کاهش خواهد داد که به سطح سال 2023 برمی‌گردد.

در همین حال، برنامه سطوح مهاجرت کانادا هدفی برای پذیرش دانشجویان بین‌المللی در سال 2025 تعیین کرده است که تعداد آن‌ها 305900 نفر خواهد بود. این تعداد برای پذیرش دانشجویان بین‌المللی در سال‌های 2026 و 2027 نیز ثابت خواهد ماند.

این تغییرات می‌توانند مزیتی برای دانشجویان بین‌المللی به همراه داشته باشند. گروه‌های کوچکتر می‌توانند تجربه‌های تحصیلی شخصی‌تری به همراه داشته باشند و دسترسی به خوابگاه‌های دانشگاهی را بهبود ببخشند. همچنین، این تغییرات می‌توانند رقابت در بازارهای شغلی محلی را کاهش دهند.

در کانادا: دانشجویان بین‌المللی می‌توانند در حین تحصیل تا 24 ساعت در هفته خارج از دانشگاه کار کنند.

• • هیچ محدودیتی برای ساعات کاری در داخل دانشگاه وجود ندارد.
  • در زمان تعطیلات برنامه‌ریزی‌شده، مانند تعطیلات تابستانی یا زمستانی، هیچ محدودیتی برای ساعات کاری خارج از دانشگاه وجود ندارد.

در استرالیا: دانشجویان می‌توانند در طول ترم تا 48 ساعت هر دو هفته کار کنند و در تعطیلات تحصیلی هیچ محدودیتی در تعداد ساعات کاری وجود ندارد.

• • برای دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد در برنامه‌های تحقیقاتی، هیچ محدودیتی در ساعات کاری وجود ندارد.
  • در استرالیا تفاوتی بین کار در داخل و خارج از دانشگاه وجود ندارد.

هر دو کشور کانادا و استرالیا به فارغ‌التحصیلان دانشجویان بین‌المللی فرصت‌های قانونی برای کار پس از فارغ‌التحصیلی می‌دهند. اما تفاوت‌های مهمی بین گزینه‌های مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی در کانادا و استرالیا وجود دارد:

• استرالیا: از متقاضیان درخواست می‌کند که 35 سال یا جوان‌تر باشند (با استثناهایی).
• کانادا: هیچ محدودیتی از نظر سنی وجود ندارد.

برای فارغ‌التحصیلان از برنامه‌های کالج یا حرفه‌ای، در کانادا واجد شرایط بودن برای کار پس از فارغ‌التحصیلی به برنامه‌های متناسب با مشاغل پرتقاضا محدود است. در حالی که استرالیا چنین محدودیتی ندارد.

بر اساس دستورالعمل‌های جدید اعلام‌شده در سپتامبر ۲۰۲۴، فارغ‌التحصیلان بین‌المللی برنامه‌های فنی‌وحرفه‌ای که برای مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی (PGWP) در کانادا اقدام می‌کنند، باید الزامات اضافی مرتبط با رشته تحصیلی را رعایت کنند. این محدودیت رشته تحصیلی شامل فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد یا دکتری دانشگاه‌ها نمی‌شود.

هر دو کشور مسیرهایی برای اقامت دائم ارائه می‌دهند، اما تفاوت‌های مهمی وجود دارد.

استرالیا برای دریافت ویزای مستقل مهارتی (Skilled Independent Visa) از متقاضیان می‌خواهد که ۴۵ سال یا کمتر داشته باشند (با برخی استثناها). در مقابل، کانادا عمدتا هیچ محدودیت سنی ندارد.

کانادا به شدت به افرادی که تجربه کاری و تحصیلات کانادایی دارند، اولویت می‌دهد. برنامه تجربه کانادایی (CEC) یکی از برنامه‌های فدرال محبوب برای نیروی کار ماهری است که در کانادا تجربه کاری دارند. اما با وجود اینکه استرالیا برای مدرک تحصیلی و تجربه کاری استرالیایی امتیاز قائل می‌شود، اما برنامه‌ای مشابه CEC ندارد.

مسیرهای اقامت دائم استرالیا به شدت وابسته به لیست مشاغل ماهر (SOL) است که بر روی برخی مشاغل خاص (مانند مشاغل مرتبط با STEM و یا مشاغل مرتبط با مهندسی و ریاضیات) تمرکز دارد. افراد در سایر مشاغل ممکن است با محدودیت‌هایی در مسیرهای اقامت دائم مواجه شوند، مگر اینکه توسط یک ایالت یا منطقه نامزد شوند یا از گزینه‌های پیوستن به خانواده استفاده کنند.

در مقابل، متقاضیان تمام مشاغل تخصصی و نیمه تخصصی می‌توانند در سیستم اکسپرس انتری کانادا شرکت کنند. این برنامه شامل مشاغلی با کد TEERs 0, 1, 2, و 3 از طبقه‌بندی ملی مشاغل (NOC) می‌شود. مشاغل کم‌مهارت‌تر (TEER 4 یا 5) واجد شرایط اکسپرس انتری نیستند، اما ممکن است از طریق برنامه‌های نامزد استانی (PNP) شرایط لازم را داشته باشند.

اکسپرس انتری یک سیستم آنلاین برای مدیریت درخواست‌های مهاجرت کارگران ماهر به کانادا است. برنامه تجربه کانادایی (CEC) یک مسیر محبوب برای دانشجویان بین‌المللی است. متقاضیان این برنامه باید حداقل ۱ سال تجربه کاری ماهر در کانادا (تمام‌وقت یا معادل پاره‌وقت) در ۳ سال گذشته داشته باشند.

از طریق برنامه های PNP، استان‌ها و قلمروهای کانادا و بر اساس نیازهای خود، متقاضیان واجد شرایط را برای اقامت دائم نامزد می‌کنند. متقاضیان موفق، نامزدی استانی دریافت می‌کنند. با داشتن نامزدی استانی شانس متقاضیان برای دریافت اقامت دائم از طریق سیستم اکسپرس انتری و یا برنامه های مهاجرتی خارج از اکسپرس انتری افزایش می‌یابد.

ویزا برای نیروی کار ماهر مستقل (ساب‌کلاس ۱۸۹) یک ویزای مبتنی بر امتیاز برای نیروی کار ماهر است که بر اساس عواملی مانند سن، تحصیلات، تجربه کاری و مهارت‌های زبان انگلیسی ارزیابی می‌شود.

متقاضیان باید دارای تجربه کاری واجد شرایط باشند (شغل آن‌ها در لیست مشاغل ماهر باشد) و پیش از ارسال درخواست Expression of Interest (EOI) از طریق SkillSelect، صلاحیت‌های خود را توسط یک نهاد استرالیایی ارزیابی کنند. به متقاضیانی که مدرک استرالیایی دارند یا تجربه کاری استرالیایی دارند، امتیاز اضافی تعلق می‌گیرد که این مورد مزیت خوبی برای فارغ‌التحصیلان بین‌المللی است.

ویزا برای نیروی کار ماهر در مناطق (موقت) (ساب‌کلاس ۴۹۱) یک ویزای مبتنی بر امتیاز برای نیروی کار ماهری است که می‌خواهند در مناطق مختلف استرالیا زندگی و کار کنند. متقاضیان باید توسط یک دولت ایالتی/قلمرویی نامزد شوند یا توسط یک فرد واجد شرایط حمایت شوند و شغل آن‌ها باید در لیست مشاغل ماهر مربوطه باشد. امتیازات نیز بر اساس سن، تحصیلات، تجربه کاری و مهارت‌های زبان انگلیسی اعطا می‌شود. این ویزا برای مدت پنج سال معتبر است و مسیر دریافت اقامت دائم، پس از برآورده کردن شرایط خاص از طریق ویزای اقامت دائم (نیروی کار ماهر منطقه‌ای) فراهم می‌شود.

برای مقایسه، قیمت اجاره متوسط یک آپارتمان دو خوابه در شهرهای برتر برای دانشجویان بین‌المللی در هر دو کشور بررسی شده است. این شهرها بر اساس موقعیت آن‌ها در QS Best Student Cities 2025 انتخاب شده‌اند.

طبق داده‌های جمع‌آوری شده از Numbeo، قیمت مواد غذایی در کانادا 6/9% ارزان‌تر از استرالیا است. در کانادا، هزینه ماهانه خرید مواد غذایی حدود 248 تا 330 دلار کانادا است، اگرچه این مقدار ممکن است بسته به ترجیحات و نیازهای تغذیه‌ای بیشتر باشد. در استرالیا، هزینه ماهانه خرید مواد غذایی حدود 430 دلار استرالیا (393 دلار کانادا) است.

بلیط‌های حمل‌ونقل عمومی در شهرهای بزرگ کانادا ارزان‌تر از شهرهای بزرگ استرالیا هستند.

کانادا و استرالیا هر دو از برترین مقاصد تحصیلی جهان به شمار می‌روند و با دانشگاه‌های معتبر، سیستم آموزشی پیشرفته، و فرصت‌های بی‌نظیر شغلی و اقامتی، انتخابی ایده‌آل برای دانشجویان بین‌المللی هستند.

کانادا با دانشگاه‌هایی مانند تورنتو، مک‌گیل، و بریتیش کلمبیا، محیطی چندفرهنگی، هزینه‌های تحصیلی مقرون‌به‌صرفه‌تر، و فرصت‌های عالی برای اقامت دائم، یکی از محبوب‌ترین گزینه‌هاست.

استرالیا با دانشگاه‌هایی همچون ملبورن، سیدنی، و نیو ساوت ولز، به دلیل آب‌وهوای گرم‌تر، فضای چندفرهنگی، و سیستم قوی ویزای کار پس از تحصیل، مقصدی پرطرفدار برای دانشجویان است.

انتخاب میان این دو کشور بستگی به ترجیحات فردی، رشته تحصیلی، و اهداف شغلی دارد، اما هر دو گزینه می‌توانند مسیری روشن برای آینده‌ای موفق فراهم کنند.